Dit herken je vast wel. Je gaat er eens lekker voor zitten om te schrijven en vervolgens komt er he-le-maal niets. Maar dan ook echt niets, Je staat eens op, staart wat uit het raam, rekt je lekker uit en je tikt nog een paar woorden over wat je net gedaan hebt. En dan blijft het weer leeg in je hoofd en op je scherm. En dan merk je dat je last hebt van een van de volgende vijf symptomen.

Je schrijft al je hele leven en toch zijn er soms van die dagen dat er geen woord uit je toetsenbord komt. Dat kan gebeuren, maar voor een tekstschrijver is dat niet echt grappig. Aan deze symptomen herken je angst om te schrijven.

1. Smoesjes verzinnen om niet te schrijven

Je kent ze wel: ik moet nog even mijn bureau opruimen, ik moet nog boodschappen halen, ik moet nog even dit of nog even dat. En voor je het weet is de dag voorbij en heb je nog geen letter op papier gezet. “Morgen weer een dag,” denk je en je ploft op de bank of gaat naar de sportschool.

2. Uitstelgedrag

Hij lijkt op het eerste symptoom, maar toch is het net iets anders. Je stelt het namelijk uit omdat je ander werk ook wil doen. En dan komt er weer een mail tussendoor van een klant die eerst moet worden beantwoord. Of het telefoontje waar je al de hele dag op zit te wachten (not). Of je moet nu toch echt even verder aan die andere tekst. Je doet allemaal nuttige dingen, behalve werken aan je boek.

3. Bevriezen als je probeert te schrijven

Ze noemen het ook wel writer’s block. Je handen zweven boven dat verrekte toetsenbord en je weet dat je iets moet schrijven maar het komt er niet uit. De inspiratie is weg en het lukt je niet om de zinnen te formuleren zoals jij dat wil.

4. Overmatig perfectionisme

5. Schrijven wordt pijnlijk

Het doet steeds meer pijn om te schrijven. Het is niet meer zo leuk als vroeger toen je als kind verhalen en gedichten schreef. En het ‘mogen’ is ‘moeten’ geworden en al het plezier is verdwenen. Je sleept je naar je bureau waar je met frisse tegenzin je laptop openklapt of je computer aan zet. Je start je tekstverwerker op, maar je hebt er zo ontzettend geen zin in.

Al deze smoesjes zijn symptomen van maar een ding: angst

En dat is de angst dat je niet goed genoeg bent, de angst om te falen, de angst om door te mand te vallen als wannabe schrijver. Want wie zit er nou op jouw verhaal te wachten. Dat is toch al honderd keer door anderen verteld en waarschijnlijk nog veel beter dan jij dat kan.

Met alle respect, dat is bull shit

Oké, dat was erg respectloos van mij. Sorry.
Maar het is wel waar. Want dit zijn alleen maar smoesjes omdat je niet genoeg in jezelf gelooft als schrijver. Ik ben van mening dat iedereen kan schrijven, je hebt alleen een beetje oefening nodig.
Misschien denk je wel: “Ik ga nooit gepubliceerd worden.” Maar hoe realistisch is het dat je de loterij wint? En toch koop je iedere maand een staatslot. En hoeveel kans heb je dat je een kikker kust en dat die in een prins verandert? Die kans is nog minder dan nul.
Schrijven is een kwestie van je schrijfspier trainen. Als je naar de sportschool gaat, ben je ook niet in een keer een superman of -vrouw. Daar moet je ook trainen tot je je gewenste doel bereikt. Dat geldt dus ook voor schrijven. Zet daarom al je smoesjes aan de kant en ga in jezelf geloven. Want dat is het allerbelangrijkste: geloof dat jij de schrijver bent waar de wereld op zit te wachten. Ga jij de wereld laten wachten op jou?
Heb je toch een beetje hulp nodig om deze symptomen te overwinnen? Kijk dan eens naar de One Stop Schrijver Shop. Met dit programma kun jij binnen een jaar je boek geschreven hebben!