Ik kan mij best wel wat interviews herinneren: eentje met Willem Oltmans bij Het zwarte schaap met Astrid Joosten, een interview met Bill Clinton bij zijn impeachment procedure (I did not have sexual relations…), een interview met Ayaan Hirsi Ali in Zomergasten waarin de film Submission part 1 werd getoond voor het eerst. Maar een bijzonder schrijversinterview?

De VPRO heeft zelfs een letterlijke weergave van het gesprek tussen Ayaan Hirsi Ali en Joost Zwagerman op de site gezet. Best wel een enorme impact had dat: de film en het gesprek.

Een memorabel schrijversinterview?

Maar schrijvers hebben bij mij nooit een onuitwisbare indruk achtergelaten bij interviews. Ik heb wel iedere zondag, voor zover ik geen andere plannen heb, het boekenprogramma van wijlen Wim Brands aanstaan, maar ik vind de meeste schrijvers daarin altijd zo zweverig overkomen, dat ik er maar half naar luister. Of ze staan bol van de platitudes.
Ik zou zo graag eens een schrijver dit horen zeggen:

Nee, ik heb geen idee waarom ik dit zo heb opgeschreven. Ik denk dat ik de volgorde van de woorden mooi vond op deze manier.

Of:

O, heb je dat er echt in gelezen? Wow, ik ben slimmer dan ik dacht!

Of:

Joh, het is maar een verhaal hoor. Graaf toch niet zo diep. Het verhaal zat in mijn hoofd en niet omdat het met mijn leven te maken heeft. Gewoon, omdat ik het een mooi verhaal vond. Als ik alles op mijn eigen leven moest baseren, dan had ik maar één boek en drie gedichten kunnen schrijven. Ik heb gewoon een bijzonder dikke duim en een enorm empathisch vermogen.

Dan wordt het pas echt memorabel. En eerlijk. Dat ook.
Dit jaar is de gastheer van de serie #50books Hendrik-Jan de Wit. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door Peter Pellenaars. In 2014 nam ik zelf de honneurs waar.
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat je reactie achter bij Hendrik-Jan, zodat iedereen je antwoord op de wekelijkse vraag kan lezen.