Vandaag zat ik mijn rss-feeds door te lezen. Nietsvermoedend klikte ik de blog van Karin Ramakers aan: Wat woorden doen. Ik dacht dat het over het aantal woorden van haar ebook ging, dat zij aan het schrijven is over single zijn. Maar ik las de woorden. Ik las ze nog een keer en liet ze op mij doordringen. En toen bekeek ik het filmpje dat erbij zit. Slechts 32 seconden. 32 seconden waarin een heel leven getekend kan worden.
Het oude rijmpje:
Sticks and stones
May break my bones
But words will never hurt me.
Het is niet waar.
Lees haar blog en bekijk het filmpje via de link.