Het eerste baantje dat ik had, was sokken vouwen. Ik werkte als zaterdagkracht bij de Zeeman en een van mijn taken daar was sokken vouwen. Mensen haalden de sokken uit elkaar om te passen en dan moest ik ze dus weer opvouwen en op volgorde leggen. Een uur later herhaalde dit scenario zich. In het tussenliggende uur had ik me dan gestort op het vouwen van de t-shirts en andere kleding.

Na een maand, mijn proeftijd liep ten einde, werd ik op kantoor geroepen: “Je vouwt te langzaam.” En daarmee kon ik gaan. Een meisje van vijftien kan nog niet zo goed vouwen. Ik hoefde het thuis ook nooit te doen.
Sindsdien heb ik een hekel aan de was vouwen. Het liefst doe ik wash & wear. Zo van de waslijn op mijn lijf. Overigens werkte ik een maand later bij de Bristol op de schoenenafdeling. Ik zocht kinderschoenen bij elkaar.
Fancycrave